συρματικός

(I)

-ή, -όν, ΜΑ [σύρμα, -ατος]

1. (για φωνή ή τόνο) παρατεταμένος, μακρός

2. φρ. «συρματική φωνή» ή, απλώς, «συρματική» — ένας από τους τόνους τής βυζαντινής μουσικής («οἱ τὰ... εὐαγγέλια μανθάνοντες μυοῡνται πρῶτον τοὺς τόνους ὀξεῑαν καὶ συρματικήν», Στέφ. Ρητ.)

αρχ.

φρ. «συρματικὸν ὑποζύγιον» — υποζύγιο που πάσχει από χωλότητα και σύρει τα πόδια.

————————

(II)

ο, Ν

γένος ορνιθόμορφων πτηνών.